Govedarstvo čini značajnu granu stočarstva i nivo njegove razvijenosti predstavlja osnovni parametar razvijenosti ukupne poljoprivredne proizvodnje jedne zemlje.
Proizvodnja goveđeg mesa u Srbiji u proseku iznosi od 73.000 do 86.000 tona godišnje, odnosno oko 10 kilograma po stanovniku.
Poslednjih godina potrošnja se kreće između 3,1 i 3,5 kilograma. Prisutan je trend značajnog pada i proizvodnje i potrošnje. Pre desetak godina prizvodnja je iznosila oko 120.000 tona.
Foto: Pixabay
– U evropskoj proizvodnji Srbija učestvuje sa manje od jednog procenta. U strukturi ukupne proizvodnje mesa u Srbiji, goveđe meso nalazi se na trećem mestu, iza svinjskog i pilećeg. Telesna masa goveda pri klanju izuzetno je mala, a posebno krava i junadi (kreće se između 450 i 480 kilograma) – kaže agroanalitičar Branislav Gulan.
Ukupan izvoz svih količina goveđeg mesa iz Srbije dosta je skroman i iznosi tek blizu 2.000 tona godišnje. To vrednosno iznosi oko osam miliona dolara. Izvoz je usmeren samo u pet zemalja sveta.
Foto: Pixabay
– Najveći izvoz realizuje se u Crnu Goru u količini od 600 tona, odnosno 39 odsto. Ukupan uvoz iznosi oko 700 tona. Najviše se uvozi iz Austrije, Bosne i Hercegovine, Španije i Crne Gore. Republika Srbija ostvaruje pozitivan bilans spoljnotrgovinske razmene goveđeg mesa – navodi se u analizi profesora dr Branislava Vlahovića sa Poljoprivrednog fakulteta u Novom Sadu.
Kriza tovnog govedarstva Srbije
Tovno govedarstvo u Srbiji je u dubokoj krizi. Kada se ukaže šansa za izvoz, svaki put se javljaju novi problemi.
Foto: Pixabay
– Jednom nema dovoljno stoke, drugi put je problem sa tržištem. Pošto se država javljala sa različitim merama koje nisu donele rezultate, stočari su sami odučili da se organizuju, predlože program mera i krenu u akciju, kako bi stabilizovali stanje u ovoj grani koja je desetkovana – navodi Branislav Gulan.
Podaci pokazuju da se u boljim godinama, kada su pune staje, u Srbiji uzgaja čak oko 920.000 goveda. Uzgoj goveda organizovan je kod dva vida proizvodnje – u agroindustrijskom (poljoprivrednim preduzećima) i u porodičnim domaćinstvima. Ipak, dominantno je u rukama porodičnih gazdinstava, koja poseduju više od 90 odsto stočnog fonda, ali i uzgajaju mali broj grla po domaćinstvu. Agroindsutrijska preduzeća karakteriše uzgoj sa većim brojem grla, po pravilu boljeg rasnog sastava.
Foto: Pixabay
Najveći broj grla uzgaja se u regionu Šumadije i Zapadne Srbije (oko 45%). Sledi Vojvodina sa 28%, a zatim regioni Južne i Istočne Srbije sa učešćem od po 20 odsto i region Beograda sa sedam odsto učešća.
Indija najveći svetski izvoznik
Najveći regionalni izvoznik hlađenog i zamrznutog goveđeg mesa je Evropa, koja u svetskom izvozu učestvuje sa 25%.
Vodeći svetski izvoznik goveđeg mesa je Indija koja izvozi 1,5 miliona tona, a tu dominira zamrznuto meso. U međunarodnom prometu učestvuje sa 15%. Na međunarodom tržištu ostvaruje ukupnu vrednost izvoza od skoro pet milijardi dolara.
Foto: Pixabay
Najveći uvoznik goveđeg mesa u svetu su SAD sa oko milion tona, što čini oko 10% ukupnog svetskog uvoza. Za SAD je karakteristično da je najveći proizvođač goveđeg mesa, ali predstavlja i najvećeg svetskog uvoznika.
Postoji nekoliko razloga zbog kojih su Sjedinjene Američke Države najveći uvoznici. Pre svega, zbog visokog nivoa potrošnje, ali i visokih dohodaka potrošača. Prilikom uvoza mesa SAD primenjuje razne vidove barijera, pre svega uvozne kvote, razne vrste tarifa, tehničke barijere koje se odnose na zdravstvene i sanitarne zahteve, kao i poštovanje visokih standarda kvaliteta.
U SAD se najviše goveđeg mesa uvozi iz Australije, Meksika i Kanade. Među najveće svetske uvoznike spadaju i Kina, Japan, Rusija i Italija. Zajedno sa SAD apsorbuju trećinu svetskog uvoza.
Foto: Pixabay
– U evropskim zemljama potrošnja je niža, pre svega usled navika, i iznosi skoro 20 kilograma godišnje po jednom potrošaču. Najveću potrošnju u svetu ima Argentina sa 54 kilograma. Pri vrhu liste nema evropskih zemalja, koje su relativno mali potrošači ove vrste mesa, a najveći je Danska. Na potrošnju goveđeg mesa značajan uticaj imaju i kompanije koje se bave proizvodnjom i prodajom takozvane brze hrane – fast fooda – zaključuje Branislav Vlahović.
